.
#جامعه هیچ گاه یکدست نبوده و نیست.هر گونه تلاش برای رفع تناقض های جامعه سرنوشتی جز توتالیتاریسم ندارد.این جهان برای منفعت فرد نیست چون از همان ابتدا منافع فرد با جمع یکی نبود و همیشه تناقض و شکافی وجود دارد.در خود فرد هم این شکاف و تَرک است که منجر به #احساس_گناه می شود چیزی که شخص را دوپاره می کند و من را با خودم درگیر می کند. همان که شکاف #سوژه یا تَرَک سوژه می گویند؛همان حقیقت سوژه.
اما آنچه که بیرون می زند و جامعه یا شخص را از آن فرم نرمال خارج می کند چیست؟حقیقت جامعه؟نشانی از وضعیت و شرایط جامعه؟
آن اتفاق تلخ،آن مسئله فاجعه بار و غیر قابل سرپوش و تعریف،خود حقیقت است.از کجاست،محتوای حرفش چیست و نشانه هایش کدام است مهم نیست،این که چه می گفته یا چه خانواده ای داشته مهم نیست او خطی است که از دل همه می گذرد و همه باید در مقابلش موضع بگیرند حتی صاحبان و عاملان فاجعه.این شخص انگشت بر آنتاگونیسم جامعه گذاشته،جامعه ای که براساس این شکاف ها ساخته شده است.
جهان واقعی (real) در این مدل یک خط است.خطی که کسی روی آن می ایستد(در هر بار و هر اتفاق نشانه ای ست. به خصوص در این چند سال اخیر دخترانند یکی یکی روی آن می ایستند و جان بر کف می گذارند) خطی که از میان همه می گذرد و تعیین کننده است. او رابطه اش را با کل قطع می کند تا حقیقت را نشانی دهد.مهم نیست که من و شما در چه طیف و گروه فکری باشیم این نوع اتفاق ها از دل همه می گذرد و به هیچ چیز وابسته نیست و هیچ کلیتی( ایدئولوژی) نمی سازد.به همین خاطر است که هر گروهی می خواهد او را از آن خود کند اما این استثنا خصوصیتش به کل در نیامدن است او نشانه و شکاف حقیقت همین کل است.اینکه در درون این جامعه این زمان و ایدئولوژی حاکم چه چیزی به واقع در جریان است.
آنچه که از نگاه بیرونی از مشاهده گر خارجی به چشم می آید نه نشان قهرمانی شخص بلکه نشان بدبختی و اوضاع فاجعه بار جمعی است که شکاف و نشانش این است.این که برای خواسته ای چنین مفروض و پیش پا افتاده هنوز نیاز به قهرمان است.مشاهده گر بیرونی به درستی کلیت جامعه ما را از برنامه ها و تبلیغات و سخنراتی ها و تاریخ باستان نمی شناسد بلکه این نشانگان بیرون زده است که به کل هستی و هویت واقعی ما شکل می دهد این استثنا همان امرواقع لکانی است که شکل دهنده و برسازنده کل است.خبرنگار و ورزشکاری که پناهنده می شود از سطح فرم بیرون می زند و زخم را نشان می دهد حالا ما هر چه پشت تریبون از خود و زیبارویی خود و نرمش و صلح بگوییم و رگ گردن باد کنیم در نگاه مشاهده گر بیرونی، یک استنداپ کمدی بیش نیست.
#دختر_آبی
مهدی_فاتحی
جامعه ,کند ,شکاف ,کل ,سوژه ,شخص ,است که ,می کند ,همه می ,می گذرد ,را از
درباره این سایت